ادركت مؤخراً بعد قرار رحيلى ان هذا العام مر سريعاً بكل ما حدث فيه
وبرغم انى مكنتش حاسه بمدي طول الوقت واختلاف الاحداث على مر السنة
بس ادركت فى الوقت الفاصل ده ان حصل حاجات كتير اويي
اكتر من ان حتي يتم تجاهلها أو نسيانها
انا اعترف انى بواجه صعوبة فى الانتقال من مكان لمكان بس الظروف وتعبي وصلونى للمرحلة دى
حسيت انى ممكن باكون بواجه اكبر درس ممكن اتعلمه فى حياتى وهو انى حقيقى
(اسيب )
حاجة بحبها وعايزاها فعلياً بس كل حاجة مش متظبطة
بقالى شهور بحاول اتقبل الفكرة والوضع لحد ماحسيت ان خلاص ده مش مكانى ولقيت الفرص المتاحة للذهاب فقررت ان اذهب وامضي فى حالى
بس ده كلام وساعة التطبيق الفعلي كل حاجة اتغيرت :(
مش هقدر اقول ان 2016 كانت اجمل سنة فى حياتى او اسوأ خالص بس اقدر اقول انها عام جميل فعلياً
وبالنسبة لى كان عام ( الكثير من كل شئ)
الكثير من البكاء الكثير من الضحك الكثير من المعجزات الصغيرة والكثير من الاشياء المحزنة
كان فيه كل حاجة وقدرت احقق فيه حاجات كتير كان نفسي فيها ويمكن اكتر سنة حققت فيها رغبات ليا ^^
واهم حاجة الناس اللى قابلتهم وهما احسن حاجة حصلتلى ف خلال العام ده واللى وجودهم سهل عليا السنة دى وخلاها تعدي بشكل جميل بعد السنتين اللى فاتو اقدر اقول انى بشكل عام بعيدا عن كل الاشياء السيئة انى فزت هذا العام بالكثير لانى قررت هركز فى الحاجات الكويسه وبس
واعترف انها معجزة انى اروح المكان البعيد ده ولو انى فى وضع طبيعي او فى فكري العادى عمري ماكنت هروح ابداا ومكنتش هوافق من الاول انى اروح المسافة دى كلها
قعدت افكر ماذا لو ؟ ماذا لو حاجات محصلتليش مكنتش وصلتني للمكان ده ؟
والحاجات الوحشة اللى حصلتلى اللى دفعتني اكون شخص مختلف هى اللى وصلتني لهنا وانى اكمل
اذا مكنتش قابلت ناس قالتلى كلام ضايقني واذا مكنتش خسرت اهم حلم فى حياتى واذا مكنتش رفضت شخص كويس اتقدملى مكنتش هوصل لهنا
الحاجات دى كلها اثرت فيا بشكل او بأخر ان فعليا اوصل للمكان ده
الموضوع بدأ من شهر 9 سنة 2015 لما انهارت كل حاجة بالنسبة لى حلمي
ورفضي لشخص جيد اتقدم لي مما سبب مشكلة لي مع اسرتي
الامر اللى دفعني افكر جديا انى مش عايزه افضل فى مكانى انى عايزه اخرج
عايزه فعلياً اشتغل اكتر من اى وقت
مش عايزه اقعد ف البيت تانى ابدااا
سجلت فى الكورس وانشغلت فيه وعجبني انى انشغلت فى حاجة الامر اللى هون وخفف عليا اى مصادمات بسبب الشخص اللى رفضته بدون سبب يذكر غير انى مش حاسه بحاجة وده مكنش سبب كافى للاخرين انهم يتفهموه (اتدلعي هو حد لاقى حد كويس واقعدي اتبطري كده وبلا بلا بلا بلا كلام كتير شبه بعض بس بيتقال فى الحالات اللى زي دى )
احساس انك ممكن تكون ظلمت حد بس مع نفسك بتفكر طب لو ربنا رايد ان اكون مع الشخص ده اكيد كان ربنا فتح قلبي على الموضوع فتح قلبي ليه شخصيا وازاى ناس بنقابلها تانية بننفتح ليها واشمعني ناس تانية مبنقدرش ننفتحلها الفكرة اللى دايما كنت بفكر فيها وبحاول استشعرها فى كل اللى حواليا
اكيد محدش ارتبط بحد وهو مش حاسس اى حاجة بالنسبة له .. اكيد فى ذرة احساس حتى
او حتى الاحساس ان ده الانسان اللى هتكمل حياتك معاه برغم اى حاجة ممكن متبقاش على هواك بس بتبقى حاسس ان ده هو برغم ان ممكن ميكونش فيه كل المواصفات اللى بتتمناها بس بتحس ان هو ده
وده اللى بيخليك تتقبل الامر بصدر رحب تماما وميفرقش اى حاجة معاك تانية واى حاجة تانية بتبقى مجرد تفاهات ، انا عشت بالفكرة دى دايما ودايما مبيفرقش معايا غير ان الاقى راحتي فعليا مع حد والامر اللى كنت فقدت الامل فيه تماما
بعد خروجي للكورس جه الشغل واللى بالنسبة مكان بعيد جدا واللى يعرفونى يعرفوا كويس انى عمري ماروح مكان بعيد فى اى خروجة فهل هروح مكان بعيد لشغل
افتكر انى كنت مترددة فى انى اروح الانترفيو وبعدين قلت اروح هخسر ايه وحتى لو متقبلتش انا حاسه انى عندى فرص اكتر ^^
روحت ومكنش يوم اد كده بالنسبة لى بس حسيت براحة كبيرة فى المكان وكانه زي بيتك كده متحسش باحساس غريب او فى وسط ناس غريبة الناس لطيفة تماما حسيت انى حبيتهم فعلياً
ولما روحت افتكر انى قلت لاصحابي الشغل ده جمييل جداا ومثالى جداا كانه متفصل عليا بالملي بس المشكلة الوحيدة المكان بتاعه وبرغم انى عارفة انى مش هتقبل بس دى بشرة خير انى هلاقى الشغل اللى يناسبني بجد ^_^
بعدها ب4 ايام كلموني بعد ماكنت نسيتهم تقريبا وقالولى تعالى كان يوم حد وروحت يوم الاتنين
افتكر يومها محدش كان مصدق وبابا فرح وماما زعلت عشان مش هبقى معاها اساعدها
بس هما كانوا عارفين انى محتاجة اخرج فعليا من الجو اللى انا فيه وانى اخد فرصتي فى حياتى واتنفس
فكله انبسط وشجعوني اكمل واروح
لما روحت المكتب كان الحياة لطيفة الناس جميلة جمال غير عادي الروح جميلة جداا وده اللى حببني فى المكان اكتر وشفت واحد افتكرت انى شفته قبل كده
قلت فى بالى يااااه انت هنا انا فكراه بس مش فاكره تفاصيل بالظبط وحسيت ان كل حاجة هترجع تانى
وانى هقدر ارجع للنقطة اللى وقفت عندها واتقدم منها
وهرجع للجو بتاع الكلية اللى مفتقداه وحاجات كتيير تانية ^^
ااتفقت معاهم فى البيت انى لو تعبت هسيب الشغل ويعنى مش هتفرق اخري معاهم رمضان كده واسيبهم
بس طلع الموضوع مش سهل ومكنش الموضوع بسيط زى ماتخيلت ^^
اتعلقت بالمكان والناس وخدت عليهم وعلى وجودهم بقو جزء مهم حقيقى فى حياتى
فتخليت عن الفكرة وكملت طبيعي عادى حصل احداث كثير وقلق والمشكلة اللى استمرت من فبراير لحد شهر 5 قبل رمضان اما ظبطتها اما كنت عايز انفذ وعدي عشان الامر كان بيؤرقني جدااا
وساعتها فاكره انى قلت ( لو ملحقتش اعمل الحلويات دلوقتى قبل رمضان انا معرفش هبقى فاضية تانية امتي عشان هنعزل ) هو مكنش سبب وحيد اننا هنعزل بس كان عندي الاحساس انى همشي بعد رمضان ومش هكمل وبالتحديد اول 8
نفذت وعدى والامور مشيت تمام حصل قلق كتير وعدت عليا ايام كتير بعيط كل يوم
والدموع مبتقفش ومبتسكتش ومش قادره اوقف نفسي
كانت ايام صعبة واعتقد اصعب من اى وقت لحد ما ابتدي يحصل مشاكل بينى وبين المدير الشغل
الامر اللى دفعني جديا انى امشي فعليا لاول مرة عيطت قدام ناس بس تمالكت نفسي وقدرت اخبي دموعى وكنت متضايقة جديا وفكرت انا دلوقتى عرفت الاحساس اللى جالى من قبل رمضان انى بعد رمضان همشي قعدت اعيط كتير فى البيت عشان انا همشي فجاة مانيش جاهزة لانى امشي مرة واحدة برغم انى قلت لزملائي فى المكتب معايا من قبلها انى احتمال امشي اخر السنة ده اخركو معايا عشان تعبت
الفكرة انى تعبت ومامتى ابتدت تتعب عشان محتاجة حد يساعدها اللى خفف الموضوع ان اختى جت نزلت ساعتها من بره فهي اهتمت بيها وانا كنت بفكر اسيب الشغل على اى حال انا مش بشتغل لاى سبب ولا عندي طموح انى ابقي مديرة او احقق مناصب والحوارات دى انا بشتغل عشان املى وقت الفراغ اللى كان عندي ومكنتش عاررفة اسيطر عليه
المشاكل تفاقمت اللى حلها المدير الكبير وزملائي اللى وقفوا جنبي وقدموا لي مساندة عالية جدااا
وساعتها قلتلهم ( انا لو مكملة فهو عشان خاطركم انتو بس مش عشان حد تانى وده من دلوقتي )
الفترة دى ابتدت حاجات كتير تتغير الناس ابتدت تهتم بيا اكتر من الاول انا على اد ماكنت ممتنة ليهم على اد ماكنت حزينة لانى همشي فى يوم
انا عارفة انهم كانوا بيحاولو يريحوني وميخلونيش اتعب عشان اكمل بس فى نفس الوقت انا كنت زعلانه انى همشي فى نهاية المطاف
الفترة دى حسيت اننا قربنا كلنا من بعضنا فعلياً بقينا ولا كأننا نعرف بعض من سنين كتيير
كلامنا ضحكنا هزارنا وايضاً الشخص المميز هناك اللى كان كويس وجدع جداا معايا كتيير اويي ^^
حصل مشاكل تانى اكبر على اول شهر 9 واللى كنت همشي على اثرها برده
بس الدنيا اتظبطت لتانى مرة بوقوف نفس الاشخاص لجانبي لفترة طويلة
الدنيا هديت المدير هدى شوية لان الاكبر منه كانوا فى صفي لحد اخر لحظة وكل الزملاء معايا
ادركت وقتها انى بحبهم كلهم فعلياً حقيقى وانهم مهمين جداا ليا فى حياتى
برغم جمال الموضوع ده الا انه كان صعب عليا فكرة انى فى يوم همشي وفى يوم ما اكيد هتجوز والحاجات دى مش هتبقى موجودة انا عارفة انى بفكر كتيير بس فى نفس الوقت اثقلت بالجمايل والجدعنة وجمال الناس دي وروحهم اللى ساندتني كتيير وده اهم ليا من اى حاجة تانية
ابتدي مع الوقت مامتى تتعب والبيت اتقلب كله رأساً على عقب
المدير مع مجيء ناس جداد ابتدي يرجع تانى لسابق عهده
ايقنت فى وقتها مع تعبي انى معدتش هقدر استحمل وانى خلاص حان وقت الرحيل
قلت شكلها هترسي زي ماقلتلهم بعد رمضان انى اخري السنة دى وهمشي
المرة دى معنديش طاقة اكمل او احارب واشعر بالاسف الشديد لضعفي والناس اللى ساندتني عشان اكمل الوقت ده كله وانى مش هقدر اكمل اكتر من كده
لان البيت بقى محتاجني فعلاً وانا فعلياً محتاجة اقعد فى البيت فترة ارتاح من كل حاجة
انا تعبت وانهكت جداا جدااا جدااا
انا بحب المكان جداا ومستمتعة بوجود الناس دى معايا وعارفة انى مش سهل الاقى ناس كده ولا مكان كده بس فى نفس الوقت انا مش بحب حد ياخد عليا اويي خصوصا الناس اللى من الشركات اللى جنبنا
وبمجئ واحدة جديدة من اول يوم قلتلها انقذتيني وجيتي فى وقتك عشان امشي ^^
حسيتها انقذتني وحبل النجاة ليا عشان اهرب لان كده كده هتعمل ا للى بعمله فمفيش قلق
ابتديت اركز معاها واعلمها كل حاجة واتفقت معاها انى همشي بس مش هفاتحهم ف الموضوع الا قبله بشوية اخر الشهر الماضى قلتلهم اتفاجئو وزعلوا جدااا مع انى كنت متوقعة غير كده
بس للاسف زعلت جداا على زعلهم بس حاولت اشرحلهم وابينلهم وجهه نظري وهما تقبلوها
ماعدا شخص واحد وهو ما خلانى متوترة وعندي شعور ثقيل على رحيلى بس مفيش ف ايدي حاجة
مابين البيت اللى كل يوم بيقولولى هتقعدي امتي ووجهة نظرهم مقنعة ومابين الشغل اللى بيقولولى تعالى متمشيش دلوقتي معدتش عارفة اعمل ايه وهذا الشخص ايضا الامر محير ومتعب بالنسبة لى
والمدير اللى مش طايقني ونفسه امشي النهارده قبل بكره
قلتله انى همشي باخر الشهر بس هو نفسه اعجل بالامر اليوم قبل الغد خصوصا وقد ضمن البديل لي
انا لسه قايلالهم من يومين انا جاية عشان خاطركم ولو جيت كمان فده عشان خاطركم بس عشان ادرجلكم الموضوع بحيث متحسوش بفرق رهيب او الموضوع يضايقكو لو كان حصل مرة واحدة وفجأة
المشكلة انى بقيت بتعب بسرعة والمكان بعيد اصبح بعيد جداا ابعد من اى وقت
وروحي متعبة ومنهكة حد الاعياء
وانا لم اعد على المواجهه حتى عمو بتاع البوفيه كان بيقولى متستسلميش
حتى لو بيحاولو يطفشوكي متمشيش دا مكانك
قلتله الحمدلله انا مشيت لوحدي قبل مايحصل حوار التطفيش ده ^^
بس انا مبحبش القلق ومبحبش الصراعات والحوارات والخناق والجو بتاع العيال ده
وانى هاجي ازوركم ومش هنساكم اكييد بجد ^^
بكره هروح وببقى عايزه اعيط جديااً عشان هفتقدهم جداااا
بس فى نفس الوقت حاسه ان ده درس مهم فى حياتى هيساعدنى للمضي قدماا فى حياتى
حالياً انا مقررة هعمل ايه فى حياتى بعد المرحلة الانتقالية دى
والناس دي ربنا يسهلها عليهم وميبقاش الموضوع مؤثر اويي
بالنسبة لى حققت كل احلام السنة دى وكل الاهداف ماعدا حلم واحد بس
ولسه عندي امل يتحقق
والحمدلله لقيت اجابات لحاجات كتيير ومنها
ان فعلا موجود الناس اللى ممكن نحس براحة كبيرة معاهم من غير مانقلق منهم
اللى تحس كانهم بيتك واهلك واللى يتقبلوك زى مانت
اللى عارفين قيمتك وحقيقتك وفى نفس الوقت عمرهم ما هيسيئو الظن بيك
كل ده مكنش سهل بس الثقة اتبنت مع الوقت
مع الوقت كل حاجة بتتبني وكل حاجة بتتعالج ^^
عشان كده انا مش قلقانه انا عارفة انى زعلانه وهفضل متأثرة لفترة
بس من وجهة نظر أخري حاسه ان ده الأفضل للجميع
واعتقد ان كنت أسكن فى مكان قريب مكنتش هسيب المكان ده ابداً
بس دى الحياة ومفيش حال دايم ^^
الحمدلله كثيراً على كل حاجة حلوة حصلت لى وكل حاجة حصلت عامة
لانى الحاجات الوحشة كان بعدها بيحصل حاجة بتفرحني
احلامى الصغيرة وطموحاتى المفاجئة كانت بتحقق الحمدلله
انا راضية الحمدلله على العام ككل وحاسه انى كبرت ونضجت وحوار الرحيل ده
هيخلينى شخص اقوي وافضل لمستقبل اجمل باذن الله ^^
الخير قادم
واحب اقول انا جاهزة للعام الجديد
حتى لو بكيت كثيير مش مشكلة
كل حاجة هتعدي وكل حاجة هتتحل
وهقدر بمساعدة ربنا ليا وتوفيقه ليا
انى احقق اللى نفسي فيه
شكراأ والحمدلله حمداً كثيرااااا لانه مسبنيش لحظة ووقفلى الناس الحلوة دى
شكراا لاجمل ناس قابلتهم بووجودكم عامى كان أفضل
♥
وبرغم انى مكنتش حاسه بمدي طول الوقت واختلاف الاحداث على مر السنة
بس ادركت فى الوقت الفاصل ده ان حصل حاجات كتير اويي
اكتر من ان حتي يتم تجاهلها أو نسيانها
انا اعترف انى بواجه صعوبة فى الانتقال من مكان لمكان بس الظروف وتعبي وصلونى للمرحلة دى
حسيت انى ممكن باكون بواجه اكبر درس ممكن اتعلمه فى حياتى وهو انى حقيقى
(اسيب )
حاجة بحبها وعايزاها فعلياً بس كل حاجة مش متظبطة
بقالى شهور بحاول اتقبل الفكرة والوضع لحد ماحسيت ان خلاص ده مش مكانى ولقيت الفرص المتاحة للذهاب فقررت ان اذهب وامضي فى حالى
بس ده كلام وساعة التطبيق الفعلي كل حاجة اتغيرت :(
مش هقدر اقول ان 2016 كانت اجمل سنة فى حياتى او اسوأ خالص بس اقدر اقول انها عام جميل فعلياً
وبالنسبة لى كان عام ( الكثير من كل شئ)
الكثير من البكاء الكثير من الضحك الكثير من المعجزات الصغيرة والكثير من الاشياء المحزنة
كان فيه كل حاجة وقدرت احقق فيه حاجات كتير كان نفسي فيها ويمكن اكتر سنة حققت فيها رغبات ليا ^^
واهم حاجة الناس اللى قابلتهم وهما احسن حاجة حصلتلى ف خلال العام ده واللى وجودهم سهل عليا السنة دى وخلاها تعدي بشكل جميل بعد السنتين اللى فاتو اقدر اقول انى بشكل عام بعيدا عن كل الاشياء السيئة انى فزت هذا العام بالكثير لانى قررت هركز فى الحاجات الكويسه وبس
واعترف انها معجزة انى اروح المكان البعيد ده ولو انى فى وضع طبيعي او فى فكري العادى عمري ماكنت هروح ابداا ومكنتش هوافق من الاول انى اروح المسافة دى كلها
قعدت افكر ماذا لو ؟ ماذا لو حاجات محصلتليش مكنتش وصلتني للمكان ده ؟
والحاجات الوحشة اللى حصلتلى اللى دفعتني اكون شخص مختلف هى اللى وصلتني لهنا وانى اكمل
اذا مكنتش قابلت ناس قالتلى كلام ضايقني واذا مكنتش خسرت اهم حلم فى حياتى واذا مكنتش رفضت شخص كويس اتقدملى مكنتش هوصل لهنا
الحاجات دى كلها اثرت فيا بشكل او بأخر ان فعليا اوصل للمكان ده
الموضوع بدأ من شهر 9 سنة 2015 لما انهارت كل حاجة بالنسبة لى حلمي
ورفضي لشخص جيد اتقدم لي مما سبب مشكلة لي مع اسرتي
الامر اللى دفعني افكر جديا انى مش عايزه افضل فى مكانى انى عايزه اخرج
عايزه فعلياً اشتغل اكتر من اى وقت
مش عايزه اقعد ف البيت تانى ابدااا
سجلت فى الكورس وانشغلت فيه وعجبني انى انشغلت فى حاجة الامر اللى هون وخفف عليا اى مصادمات بسبب الشخص اللى رفضته بدون سبب يذكر غير انى مش حاسه بحاجة وده مكنش سبب كافى للاخرين انهم يتفهموه (اتدلعي هو حد لاقى حد كويس واقعدي اتبطري كده وبلا بلا بلا بلا كلام كتير شبه بعض بس بيتقال فى الحالات اللى زي دى )
احساس انك ممكن تكون ظلمت حد بس مع نفسك بتفكر طب لو ربنا رايد ان اكون مع الشخص ده اكيد كان ربنا فتح قلبي على الموضوع فتح قلبي ليه شخصيا وازاى ناس بنقابلها تانية بننفتح ليها واشمعني ناس تانية مبنقدرش ننفتحلها الفكرة اللى دايما كنت بفكر فيها وبحاول استشعرها فى كل اللى حواليا
اكيد محدش ارتبط بحد وهو مش حاسس اى حاجة بالنسبة له .. اكيد فى ذرة احساس حتى
او حتى الاحساس ان ده الانسان اللى هتكمل حياتك معاه برغم اى حاجة ممكن متبقاش على هواك بس بتبقى حاسس ان ده هو برغم ان ممكن ميكونش فيه كل المواصفات اللى بتتمناها بس بتحس ان هو ده
وده اللى بيخليك تتقبل الامر بصدر رحب تماما وميفرقش اى حاجة معاك تانية واى حاجة تانية بتبقى مجرد تفاهات ، انا عشت بالفكرة دى دايما ودايما مبيفرقش معايا غير ان الاقى راحتي فعليا مع حد والامر اللى كنت فقدت الامل فيه تماما
بعد خروجي للكورس جه الشغل واللى بالنسبة مكان بعيد جدا واللى يعرفونى يعرفوا كويس انى عمري ماروح مكان بعيد فى اى خروجة فهل هروح مكان بعيد لشغل
افتكر انى كنت مترددة فى انى اروح الانترفيو وبعدين قلت اروح هخسر ايه وحتى لو متقبلتش انا حاسه انى عندى فرص اكتر ^^
روحت ومكنش يوم اد كده بالنسبة لى بس حسيت براحة كبيرة فى المكان وكانه زي بيتك كده متحسش باحساس غريب او فى وسط ناس غريبة الناس لطيفة تماما حسيت انى حبيتهم فعلياً
ولما روحت افتكر انى قلت لاصحابي الشغل ده جمييل جداا ومثالى جداا كانه متفصل عليا بالملي بس المشكلة الوحيدة المكان بتاعه وبرغم انى عارفة انى مش هتقبل بس دى بشرة خير انى هلاقى الشغل اللى يناسبني بجد ^_^
بعدها ب4 ايام كلموني بعد ماكنت نسيتهم تقريبا وقالولى تعالى كان يوم حد وروحت يوم الاتنين
افتكر يومها محدش كان مصدق وبابا فرح وماما زعلت عشان مش هبقى معاها اساعدها
بس هما كانوا عارفين انى محتاجة اخرج فعليا من الجو اللى انا فيه وانى اخد فرصتي فى حياتى واتنفس
فكله انبسط وشجعوني اكمل واروح
لما روحت المكتب كان الحياة لطيفة الناس جميلة جمال غير عادي الروح جميلة جداا وده اللى حببني فى المكان اكتر وشفت واحد افتكرت انى شفته قبل كده
قلت فى بالى يااااه انت هنا انا فكراه بس مش فاكره تفاصيل بالظبط وحسيت ان كل حاجة هترجع تانى
وانى هقدر ارجع للنقطة اللى وقفت عندها واتقدم منها
وهرجع للجو بتاع الكلية اللى مفتقداه وحاجات كتيير تانية ^^
ااتفقت معاهم فى البيت انى لو تعبت هسيب الشغل ويعنى مش هتفرق اخري معاهم رمضان كده واسيبهم
بس طلع الموضوع مش سهل ومكنش الموضوع بسيط زى ماتخيلت ^^
اتعلقت بالمكان والناس وخدت عليهم وعلى وجودهم بقو جزء مهم حقيقى فى حياتى
فتخليت عن الفكرة وكملت طبيعي عادى حصل احداث كثير وقلق والمشكلة اللى استمرت من فبراير لحد شهر 5 قبل رمضان اما ظبطتها اما كنت عايز انفذ وعدي عشان الامر كان بيؤرقني جدااا
وساعتها فاكره انى قلت ( لو ملحقتش اعمل الحلويات دلوقتى قبل رمضان انا معرفش هبقى فاضية تانية امتي عشان هنعزل ) هو مكنش سبب وحيد اننا هنعزل بس كان عندي الاحساس انى همشي بعد رمضان ومش هكمل وبالتحديد اول 8
نفذت وعدى والامور مشيت تمام حصل قلق كتير وعدت عليا ايام كتير بعيط كل يوم
والدموع مبتقفش ومبتسكتش ومش قادره اوقف نفسي
كانت ايام صعبة واعتقد اصعب من اى وقت لحد ما ابتدي يحصل مشاكل بينى وبين المدير الشغل
الامر اللى دفعني جديا انى امشي فعليا لاول مرة عيطت قدام ناس بس تمالكت نفسي وقدرت اخبي دموعى وكنت متضايقة جديا وفكرت انا دلوقتى عرفت الاحساس اللى جالى من قبل رمضان انى بعد رمضان همشي قعدت اعيط كتير فى البيت عشان انا همشي فجاة مانيش جاهزة لانى امشي مرة واحدة برغم انى قلت لزملائي فى المكتب معايا من قبلها انى احتمال امشي اخر السنة ده اخركو معايا عشان تعبت
الفكرة انى تعبت ومامتى ابتدت تتعب عشان محتاجة حد يساعدها اللى خفف الموضوع ان اختى جت نزلت ساعتها من بره فهي اهتمت بيها وانا كنت بفكر اسيب الشغل على اى حال انا مش بشتغل لاى سبب ولا عندي طموح انى ابقي مديرة او احقق مناصب والحوارات دى انا بشتغل عشان املى وقت الفراغ اللى كان عندي ومكنتش عاررفة اسيطر عليه
المشاكل تفاقمت اللى حلها المدير الكبير وزملائي اللى وقفوا جنبي وقدموا لي مساندة عالية جدااا
وساعتها قلتلهم ( انا لو مكملة فهو عشان خاطركم انتو بس مش عشان حد تانى وده من دلوقتي )
الفترة دى ابتدت حاجات كتير تتغير الناس ابتدت تهتم بيا اكتر من الاول انا على اد ماكنت ممتنة ليهم على اد ماكنت حزينة لانى همشي فى يوم
انا عارفة انهم كانوا بيحاولو يريحوني وميخلونيش اتعب عشان اكمل بس فى نفس الوقت انا كنت زعلانه انى همشي فى نهاية المطاف
الفترة دى حسيت اننا قربنا كلنا من بعضنا فعلياً بقينا ولا كأننا نعرف بعض من سنين كتيير
كلامنا ضحكنا هزارنا وايضاً الشخص المميز هناك اللى كان كويس وجدع جداا معايا كتيير اويي ^^
حصل مشاكل تانى اكبر على اول شهر 9 واللى كنت همشي على اثرها برده
بس الدنيا اتظبطت لتانى مرة بوقوف نفس الاشخاص لجانبي لفترة طويلة
الدنيا هديت المدير هدى شوية لان الاكبر منه كانوا فى صفي لحد اخر لحظة وكل الزملاء معايا
ادركت وقتها انى بحبهم كلهم فعلياً حقيقى وانهم مهمين جداا ليا فى حياتى
برغم جمال الموضوع ده الا انه كان صعب عليا فكرة انى فى يوم همشي وفى يوم ما اكيد هتجوز والحاجات دى مش هتبقى موجودة انا عارفة انى بفكر كتيير بس فى نفس الوقت اثقلت بالجمايل والجدعنة وجمال الناس دي وروحهم اللى ساندتني كتيير وده اهم ليا من اى حاجة تانية
ابتدي مع الوقت مامتى تتعب والبيت اتقلب كله رأساً على عقب
المدير مع مجيء ناس جداد ابتدي يرجع تانى لسابق عهده
ايقنت فى وقتها مع تعبي انى معدتش هقدر استحمل وانى خلاص حان وقت الرحيل
قلت شكلها هترسي زي ماقلتلهم بعد رمضان انى اخري السنة دى وهمشي
المرة دى معنديش طاقة اكمل او احارب واشعر بالاسف الشديد لضعفي والناس اللى ساندتني عشان اكمل الوقت ده كله وانى مش هقدر اكمل اكتر من كده
لان البيت بقى محتاجني فعلاً وانا فعلياً محتاجة اقعد فى البيت فترة ارتاح من كل حاجة
انا تعبت وانهكت جداا جدااا جدااا
انا بحب المكان جداا ومستمتعة بوجود الناس دى معايا وعارفة انى مش سهل الاقى ناس كده ولا مكان كده بس فى نفس الوقت انا مش بحب حد ياخد عليا اويي خصوصا الناس اللى من الشركات اللى جنبنا
وبمجئ واحدة جديدة من اول يوم قلتلها انقذتيني وجيتي فى وقتك عشان امشي ^^
حسيتها انقذتني وحبل النجاة ليا عشان اهرب لان كده كده هتعمل ا للى بعمله فمفيش قلق
ابتديت اركز معاها واعلمها كل حاجة واتفقت معاها انى همشي بس مش هفاتحهم ف الموضوع الا قبله بشوية اخر الشهر الماضى قلتلهم اتفاجئو وزعلوا جدااا مع انى كنت متوقعة غير كده
بس للاسف زعلت جداا على زعلهم بس حاولت اشرحلهم وابينلهم وجهه نظري وهما تقبلوها
ماعدا شخص واحد وهو ما خلانى متوترة وعندي شعور ثقيل على رحيلى بس مفيش ف ايدي حاجة
مابين البيت اللى كل يوم بيقولولى هتقعدي امتي ووجهة نظرهم مقنعة ومابين الشغل اللى بيقولولى تعالى متمشيش دلوقتي معدتش عارفة اعمل ايه وهذا الشخص ايضا الامر محير ومتعب بالنسبة لى
والمدير اللى مش طايقني ونفسه امشي النهارده قبل بكره
قلتله انى همشي باخر الشهر بس هو نفسه اعجل بالامر اليوم قبل الغد خصوصا وقد ضمن البديل لي
انا لسه قايلالهم من يومين انا جاية عشان خاطركم ولو جيت كمان فده عشان خاطركم بس عشان ادرجلكم الموضوع بحيث متحسوش بفرق رهيب او الموضوع يضايقكو لو كان حصل مرة واحدة وفجأة
المشكلة انى بقيت بتعب بسرعة والمكان بعيد اصبح بعيد جداا ابعد من اى وقت
وروحي متعبة ومنهكة حد الاعياء
وانا لم اعد على المواجهه حتى عمو بتاع البوفيه كان بيقولى متستسلميش
حتى لو بيحاولو يطفشوكي متمشيش دا مكانك
قلتله الحمدلله انا مشيت لوحدي قبل مايحصل حوار التطفيش ده ^^
بس انا مبحبش القلق ومبحبش الصراعات والحوارات والخناق والجو بتاع العيال ده
وانى هاجي ازوركم ومش هنساكم اكييد بجد ^^
بكره هروح وببقى عايزه اعيط جديااً عشان هفتقدهم جداااا
بس فى نفس الوقت حاسه ان ده درس مهم فى حياتى هيساعدنى للمضي قدماا فى حياتى
حالياً انا مقررة هعمل ايه فى حياتى بعد المرحلة الانتقالية دى
والناس دي ربنا يسهلها عليهم وميبقاش الموضوع مؤثر اويي
بالنسبة لى حققت كل احلام السنة دى وكل الاهداف ماعدا حلم واحد بس
ولسه عندي امل يتحقق
والحمدلله لقيت اجابات لحاجات كتيير ومنها
ان فعلا موجود الناس اللى ممكن نحس براحة كبيرة معاهم من غير مانقلق منهم
اللى تحس كانهم بيتك واهلك واللى يتقبلوك زى مانت
اللى عارفين قيمتك وحقيقتك وفى نفس الوقت عمرهم ما هيسيئو الظن بيك
كل ده مكنش سهل بس الثقة اتبنت مع الوقت
مع الوقت كل حاجة بتتبني وكل حاجة بتتعالج ^^
عشان كده انا مش قلقانه انا عارفة انى زعلانه وهفضل متأثرة لفترة
بس من وجهة نظر أخري حاسه ان ده الأفضل للجميع
واعتقد ان كنت أسكن فى مكان قريب مكنتش هسيب المكان ده ابداً
بس دى الحياة ومفيش حال دايم ^^
الحمدلله كثيراً على كل حاجة حلوة حصلت لى وكل حاجة حصلت عامة
لانى الحاجات الوحشة كان بعدها بيحصل حاجة بتفرحني
احلامى الصغيرة وطموحاتى المفاجئة كانت بتحقق الحمدلله
انا راضية الحمدلله على العام ككل وحاسه انى كبرت ونضجت وحوار الرحيل ده
هيخلينى شخص اقوي وافضل لمستقبل اجمل باذن الله ^^
الخير قادم
واحب اقول انا جاهزة للعام الجديد
حتى لو بكيت كثيير مش مشكلة
كل حاجة هتعدي وكل حاجة هتتحل
وهقدر بمساعدة ربنا ليا وتوفيقه ليا
انى احقق اللى نفسي فيه
شكراأ والحمدلله حمداً كثيرااااا لانه مسبنيش لحظة ووقفلى الناس الحلوة دى
شكراا لاجمل ناس قابلتهم بووجودكم عامى كان أفضل
♥
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق